معمولاً کسی دلش نمی‌خواهد که بیش از اندازه به فکرهای منفی بها بدهد و منفی‌نگر باشد، ولی پیش از هر چیز باید توجه داشته باشیم که تفکر مثبت و ایجابی با کم‌توجهی به واقعیت‌های رفتار و نگاه و داوری‌هایمان میانه‌ای ندارد و البته این هم یک واقعیت است که بسیاری از ما که چنین ضعفی داریم، به دلیل ترس از شکست و ناکامی‌های مکرر و تن دادن به فشارهای زندگی روزمره، روش‌های تفکر منفی را با آب و رنگ تازه‌ای برمی‌گزینیم و آنها را برای خودمان توجیه می‌کنیم.
تمرین تفکر مثبت به ما کمک می‌کند تا بهتر بتوانیم روی نقاط قوت و موفقیت‌ها تمرکز کنیم، این هم باعث می‌شود احساس رضایت از زندگی بالا برود و انگیزه بیشتری برای تلاش داشته باشیم. آن‌وقت بیشتر می‌توانیم به پیشرفت فکر کنیم و در مواجهه با دشواری‌ها کمتر خود را ناتوان احساس می‌کنیم. در این‌جا چند نکته برای تمرین تفکر ایجابی مطرح می‌شود.
-
توجه به خود
برای برخورداری از نگاه وتفکر مثبت ابتدا باید به خود توجه کنیم. اهمیت دادن به تغذیه مناسب، ورزش کردن، استراحت و... نمونه‌هایی از توجه به خود است.
-
به‌یادآوردن زیبایی‌ها
وقتی به زیبایی‌های زندگی فکر کنیم و اهداف خوب و دلنشینی را که می‌خواهیم به آنها برسیم مرور کنیم، فشارها و سختی‌های زندگی آن‌قدرها هم پرزور نیستند که به آسانی ما را از پا درآورند. 60 ثانیه به این موارد بیندیشیم.
-
جست‌وجوی دلایل واقعی
گاهی ترس از این‌که دیگران ما را نپذیرند و دوستمان نداشته باشند، باعث می‌شود شروع کنیم به حدس زدن نظر و قضاوت بقیه درباره خود، درحالی‌که بیشتر وقت‌ها آن ترس از اساس بی‌جاست یا این‌که راه‌هایی برای غلبه بر آن هست. مثلاً می‌توان به صراحت نظر آنها را درباره فکر یا رفتار خود بپرسیم.
-
هرگز، همیشه و... نداریم
خیلی وقت‌ها براساس چند تجربه به یک جور داوری مطلق، درباره خود یا دیگران دچار می‌شویم. برای دور شدن از این حالت که منطقی هم نیست باید تا جایی که می‌شود واژه‌هایی مانند همیشه، دائماً، هرگز، هیچ‌وقت، همه و هیچ‌کس را به‌کار نگیریم. استفاده از این واژه‌ها در مورد خودمان یا دیگران، فقط وضع را دشوارتر از آنچه هست می‌کند و امید به تغییر را از میان می‌برد.
-
بی‌‌خیال فکرهای منفی
اگر نتوانیم بر افکار و حدس و گمان‌های منفی خود مسلط شویم آنها ما را اداره خواهند کرد و ناخواسته به دام منفی‌نگری و منفی‌بافی خواهیم افتاد. باید هرجا و در هر موردی وجود آنها را احساس کردیم، کنارشان بگذاریم.
-
بروز احساس دوستی
خوب است که معمولاً نگاهمان به بقیه مثبت باشد و مخصوصاً دوست داشتن اعضای خانواده و دوستان خود را به شکل‌های گوناگون و مناسب به آنها بروز دهیم. سلام و احوال‌پرسی گرم وصمیمی، به یاد داشتن مناسبت‌های مهم مثل تولد و... نشانه‌هایی از توجه و دوست داشتن آنهاست.
-
فعالیت اجتماعی
آدم با حضور و مشارکت در فعالیت‌های اجتماعی، کمک به دیگران و همراهی در فعالیت‌های داوطلبانه به‌ویژه در مؤسسه‌های خیریه از تنهایی خود می‌کاهد. سعی کنیم خود را وارد حلقه‌های افراد مثبت، مفید و مؤثر بکنیم، مطمئناً با حضور در چنین جمع‌هایی انرژی می‌گیریم و توانایی‌هایمان شکوفا می‌شوند.
